Η μυϊκή μάζα και το χαμηλό ποσοστό ενδομορφίας των αθλητών αντοχής καθορίζουν τον μεταβολικό ρυθμό ηρεμίας και την μέγιστη αερόβια ικανότητα τους

Κ. Γούτα¹, Γ. Τρέζου², Α. Καραθανάση¹,
Ν. Σαμελής¹, Γ. Πανταζίδης¹, Σ. Μεθενίτης^2,3,4, Κ. Φειδάντσης⁵, Σ. Παπαδοπούλου²,
Γ. Παναγιώτου⁶

1. Personal Wellness, Θεσσαλονίκη
   
2. Τμήμα Επιστημών Διατροφής Και Διαιτολογίας, Σχολή Επιστημών Υγείας, Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος, Θεσσαλονίκη
   
3. Εργαστήριο Αθλητικής Απόδοσης, Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού, Εθνικό Και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθήνα
4. Θησέας, Κέντρο Φυσικής Ιατρικής Και Αποκατάστασης, Αθήνα
   
5. Εργαστήριο Φυσιολογίας Ζώων, Τμήμα Ζωολογίας, Τμήμα Βιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη
   
6. Εργαστήριο Άσκησης, Υγείας Και Ανθρώπινης Απόδοσης, Τμήμα Επιστημών Ζωής, Σχολή Θετικών Επιστημών, Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Λευκωσία

Σκοπός:

Η παρούσα μελέτη αποσκοπούσε στο να προσδιορίσει τα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά τα οποία σχετίζονται με τον μεταβολισμό ηρεμίας, τη μέγιστη πρόσληψη Ο₂ (VO_2max) και την Αντοχή (Tmax at 80% vVO2max). ΥΛΙΚΟ & ΜΕΘΟΔΟΣ Στην έρευνα συμμετείχαν εθελοντικά, συνολικά 17 βετεράνοι άνδρες αθλητές αντοχής, ηλικίας 38.7±3.7έτη, προπονητικής εμπειρίας 6.3±2.7έτη, σωμ. μάζας 74.9±7.4kg και σωμ. ύψους 177.2±7.2cm. Κατά την πρώτη επίσκεψή τους στο εργαστήριο, προσδιορίσθηκε στους αξιολογούμενους η σωματική μάζα με τη χρήση ηλεκτρονικού ζυγού, το σωματικό ύψος με τη χρήση αναστημομέτρου, το άθροισμα εννέα δερματοπτυχών (Jackson & Pollock, 1978) με τη χρήση δερματοπτυχομέτρου, ο σωματότυπος μέσω της περιγραφόμενης από τους Hume & Marfell-Jones (2008) διαδικασίας, ο μεταβολισμός ηρεμίας και η VO2max με τη χρήση αναλυτή αναπνευστικών αερίων. Η VO2max αξιολογήθηκε σε μέγιστη πολυσταδιακή δρομική δοκιμασία σε εργοδιάδρομο. Σε δεύτερη επίσκεψη τους μετά την παρέλευση 72 ωρών, οι συμμετέχοντες συμμετείχαν σε μονοσταδιακή δοκιμασία μέγιστης δρομικής προσπάθειας με ταχύτητα αντίστοιχη με το 80% της μέγιστης δρομικής ταχύτητας (80% vVO_2max) κατά τη VO2max. Η επεξεργασία των δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω του λογισμικού IBM SPSS Statistics v26. Τα δεδομένα περιγράφονται μέσω μέτρων κεντρικής τάσης και διασποράς (X ̅±SD) ενώ για τον έλεγχο των συσχετίσεων πραγματοποιήθηκε ανάλυση συσχέτισης. Το επίπεδο σημαντικότητας (p) ορίστηκε στο 0.05. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ To άθροισμα των δερματοπτυχών των αξιολογουμένων προσδιορίσθηκε στα 95.4±33.4mm ενώ ο σωματότυπος τους χαρτογραφήθηκε ως κατά 3.1%±1%, ενδομορφικός, 73.1%±7.5% μεσομορφικός και 84.9%±29.2% εκτομορφικός. Η ημερήσια μεταβολική δαπάνη ηρεμίας προσδιορίσθηκε στις 2158.2±305.3 kcal∙d-1 η VO2max στα 58.2±7.9 ml∙min-1∙kg-1 ενώ η μέγιστη δρομική διάρκεια στο 80% της vVO_2max ήταν 20.5±10.6min Από τον έλεγχο συσχετίσεων διαπιστώθηκε σημαντική συσχέτιση (r=0.49, p<0.05) ανάμεσα στη σωματική μάζα και το μεταβολικό ρυθμό ηρεμίας, το άθροισμα των δερματοπτυχών και στη VO2max (r=-0.62, p<0.05), στο ποσοστό ενδομορφίας (r=-0.71, p<0.005) και στη VO2max.

Συμπέρασμα έρευνας:

Προκύπτει πως η συνολική σωματική μάζα αποτελεί σημαντικότερο παράγοντα προσδιορισμού του μεταβολικού ρυθμού ηρεμίας σε σχέση με άλλα ανθρωπομετρικά χαρακτηριστικά. Σε ό,τι αφορά στη VO_2max μεγαλύτερη επίδραση φαίνεται να προκύπτει από το περιορισμένο αθροίσμα δερματοπτυχών και το χαμηλό ποσοστό ενδομορφίας των αθλητών αντοχής.

Διαβάστε ακόμα:

Η μείωση του ποσοστού και των μυϊκών ινών τύπου ΙΙχ (γλυκολυτικές) μέσα από την προπόνηση αντιστάσεων συνδέεται με μεγαλύτερες βελτιώσεις στη σύσταση σώματος, στο γλυκαιμικό και λιπιδιαιμικό προφίλ νεαρών υπέρβαρων γυναικών

Η υποθερμιδικού τύπου μεσογειακή διατροφή φαίνεται να είναι η καταλληλότερη δίαιτα για την μείωση του σωματικού βάρους, λίπους, διατήρηση της άλιπης μάζας και την βελτίωση των καρδομεταβολικών παραγόντων υγείας

Νευροψυχολογική αποκατάσταση ασθενών με εγκεφαλικές βλάβες