Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Aναπηρία

Στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας Αναπηρίας ο Βαγέλλης Ξυδέας – Αντιπρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Παραπληγικών και Κινητικά Αναπήρων και Αναπληρωτής Πρόεδρος της 3ης Κοινότητας του Δήμου Αθηναίων, μας επισημαίνει τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην καθημερινότητά τους, τα προβλήματα, αλλά και την άποψη του για το πως θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα. 

Τέλος μας μεταφέρει την εμπειρία του από Κέντρο μας, την αντιμετώπιση που δέχθηκε από το επιστημονικό, αλλά και το διοικητικό προσωπικό του ΘΗΣΕΑ. 

Ποιό είναι το κεντρικό μήνυμα που θέλετε να επικοινωνήσετε για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία;

Η 3η Δεκεμβρίου 2022 Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας, είναι μία ημέρα που την θυμούνται όλοι, αλλά τις υπόλοιπες 364 δεν θυμάται κανείς τα άτομα με αναπηρία, τα οποία είναι ξεχασμένα από τους περισσότερους και μιλάω για τα άτομα που  αν κάνουν ένα θαύμα, όπως οι παραλυμπιονικές μας είναι και τότε όλοι δίπλα τους και τους αγκαλιάζουν. Στην ουσία αυτό που θέλω να πω είναι πως μας έχουν ανθρώπους άλλης κατηγορίας, ενώ εμείς μπορούμε να προσφέρουμε τόσα και άλλα τόσα, όπως μπορεί να προσφέρει και ένας αρτημελής, γιατί εμείς αισθανόμαστε ίσοι με όλους.

Πως αντιμετωπίζει την καθημερινότητα του ένας άνθρωπος με κινητική αναπηρία και πως μπορούν τα πράγματα να γίνουν καλύτερα;

Η κοινωνία και οι φορείς πρέπει να δώσουν βάση στην αναπηρία και ιδιαίτερα στην βαριά κινητική αναπηρία, γιατί όταν δεν υπάρχει πρόσβαση για να καλυφθούν βασικές ανάγκες και δεν αναφέρομαι σε μία ράμπα στο πεζοδρόμιο, αλλά ουσιαστική πρόσβαση. Η πρόσβαση είναι αλυσίδα ξεκινώντας από το να βγεις από το σπίτι σου για να πας στην πλατεία της γειτονιάς σου και στο μαγαζί που θέλεις, στο φαρμακείο, στο σούπερ μάρκετ, στη δουλειά σου,  σε όλα αυτά τα μέρη πρέπει να μπορείς να εξυπηρετηθείς με τις κατάλληλες προδιαγραφές, αυτό αναφέρω ως πρόσβαση. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να γίνουμε ενεργό μέρος της κοινωνίας και της οικονομίας. Αναλογιστείτε μόνο πόσα άτομα με αναπηρία κάθονται μέσα στο σπίτι, κοστίζοντας μόνο στο κράτος, ενώ με τις κατάλληλες υποδομές θα μπορούσαν να είναι έξω και τελικά να προσφέρουν προς όφελος της κοινωνίας, αλλά και του κράτους.

Λείπουν πολλά πράγματα, ακόμα και νοσοκομεία και κλινικές δεν έχουν προβλέψει να έχουν δωμάτια για ΑΜΕΑ, αλλά και στα πιο απλά τα καθημερινά, προσπαθούμε να μπούμε στα λεωφορεία και δεν δουλεύει η μπάρα για να ανέβουμε, αλλά και όταν δουλεύει, πως να εξυπηρετηθούμε με αυτές τις υπερυψωμένες στάσεις που υπάρχουν στα πιο πολλά σημεία της πόλης. Πραγματικά αναρωτιόμαστε μεταξύ μας ποιος τις σκέφτηκε αυτές τις στάσεις ή ποιος για ακόμη μια φορά δεν σκέφτηκε καθόλου τα άτομα με αναπηρία, πως θα ανέβει το αμαξίδιο σε αυτή την εξέδρα;

Είναι πολλά αυτά που μπορώ να αναφέρω, αλλά για να συνοψίσω, κατά τη δική μου άποψη το πρόβλημα είναι ότι η Πολιτεία τοποθετεί μερικούς τεχνοκράτες – του οποιους δεν θέλω να αποκλείσω –  να λύσουν ζητήματα τα οποία δεν γνωρίζουν και δεν δίνουν λόγο και άποψη σε άτομα που ζουν το πρόβλημα. Μόνο έτσι θα μπουν τα πράγματα σε μία κατεύθυνση για να λυθούν τα πρόβληματα που αντιμετωπίζουμε. Σε κάθε επιτροπή, σε κάθε απόφαση που λαμβάνεται να υπάρχει η άποψη και η γνώση των ανθρώπων που αντιμετωπιζούν το πρόβλημα στην καθημερινότητά τους.

Πως βιώσατε την επαφή και την νοσηλεία σας στον ΚΑ-Α ΘΗΣΕΑΣ

Αναφορικά με τον ΘΗΣΕΑ, θέλω να αναφέρω πως παρότι πήγα για πρώτη φορά κατά την περίοδο της πανδημίας συνάντησα ένα πάρα πολύ φιλικό και ανθρώπινο περιβάλλον από την πρώτη στιγμή άλλά και μέχρι σήμερα. Η συμπεριφορά όλων ήταν πολύ βοηθητική και υποστορικτική, ήταν όλοι εκεί  για να μας ενημερώσουν, ο καθένας από το πόστο του για ότι χρειαζόμασταν, ξεκινώντας από τον φύλακα στην είσοδο, τους ανθρώπους στην γραμματεία, αλλά και το διοικητικό προσωπικό, όλοι σταθήκαν ανθρώπινα δίπλα μας βοηθώντας μας σε πράγματα τα οποία δεν γνωρίζαμε.

Ας περάσω τώρα στο κομμάτι της θεράπείας. Αν και δεν έχω πάει σε άλλο Κέντρο Αποκατάστασης και Αποθεραπείας, βλέποντας αυτή τη συνέπεια και την αντιμετώπιση που έχουν οι φυσικοθεραπευτές, την συνέπεια που έχει ο υπέυθυνος τους, ο οποίος συντονίζει αυτό το ιερό λειτούργημα, αλλά και οι γιατροί και οι επιστημονικόι συνεργάτες που είναι πάντα δίπλα μας, πιστεύω πως οι στιγμές που έχω περάσει στον ΘΗΣΕΑ, είναι κάτι ξεχωρίστο. Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλο το προσωπικό και την οικογένεια του ΘΗΣΕΑ γιατί επισκεπτόμενος τον Κέντρο τα τελευταία δυόμιση χρόνια ήταν και συνεχίζουν να είναι πάντα κοντά μου, αλλά έχω δει πως αυτό δεν ισχύει μόνο σε εμένα, οι άνθρωποι του Κέντρου είναι δίπλα και στους υπόλοιπους ασθενείς, φροντίζοντας πάντα για τις ανάγκες μας, έχοντας ανοιχτά τα αυτιά τους για εμάς. Προσωπικά θα χαρακτήριζα τον ΘΗΣΕΑ, ως ένα Κέντρο – ένα σπίτι, ανοικτό για όλους.

Ελπίζω να μην χρειαστεί κανείς τον ΘΗΣΕΑ, αλλά όταν υπάρξει ανάγκη θα παρότυνα τον καθένα, τουλάχιστον να πάει να συναντήσει αυτούς τους ανθρώπους και τότε θα καταλάβει όλα όσα λέω. Για εμένα είναι ένα μέρος ξεχωριστό, ένα μέρος με συνέπεια!